امروز که توراهی مزار شهدا بودیم ، منو رفیقم علی آقا که داشتیم با ماشینش میرفتیم!!
بهش گفتم : داداش من چی کار کنم؟
گفت : چیرو؟؟
گفتم:
خسته شدم همش دلتنگی ، غرق گناه ، یه سری اخلاق بد ، یه سری رفتار های بد
خسته شدم چی کار کنم رها بشم
(بدون این که حرفی بزنه ) گفتم: مگه اینکه بمیرم راحت بشم!!!!!!
اما بعد یه دفعه گفتم
اها یادمه یکی گفت (فکر کنم آیت الله بهجت) که
اگه میخوای از گناه در امون باشی قرآن بخوان....
که یکدفعه فکر پست جدید زد به سرم
اون لحظه که جبرئیل (ع) بر پیامبر نازل شد و با صدایی رسا گفت
اقرا باسم ربک الذی خلق
مگه پیامبر ما با سواد بود ؟ مگه پیامبر ما قبلا از این چیزا چیزی میدونست ؟
اما این تلقین و دستور از سمت خدا کار خودشو کرد !
و پیامبر خواند چیزی رو که حتی یک انسان و آدمی زاد هم از اون چیزی رو نشنیده بود
و کلی مسائل که پیش میاد تا این کتاب خواندنی کامل میشه و طبق گفته خیلی ها میشه سر لوحه زندگی
و سوال اینجاست که چرا بعضی از ما بچه مسلمونا تو خوندنش کوتاهی میکنیم و لنگ میزنیم
و پیامبر اکرم (ص) فرمودند : زیبایی خواندن قرآن به خواندن با لحن خوش و صوت خوش است.
چرا هاااا واقعا چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بقول یکی از رفقا که میگفت (( داداااااااااش ما فکر میکنیم نمیتونیم ما بخودمون تلقین میکنیم نمیتونیم یعنی خودمون نمیخوایم که بخونیم ! گرفتی ؟؟؟
والله من میگم میتونیم با صدای خیلی زیبا بخونیم و با لحن بسیار خوش ادامه بدیم
اینا همه الکیه و تلقین به خودمونه باید از اول تلاش کرد و باید به بچه ها یاد داد !!))
(یخورده شلخته نوشتم ببخشید اما بریم سر اصل مطلب)
برادر و خواهر عزیز تلاش کنید و قرآن بخوانید و بگویید من میتوانم ....
من میتوانم با صوت رسا قرآن بخوانم
من میتوانم با صدای زیبا قرآن بخوانم
من میتوانم با لحن خوش قرآن بخوانم
... و امثال اینها به خودتون تلقین کنید که من میتونم و خواهید توانست بیاری خداوند
بالاخره یه کوله بار میخوای که نمیخوای
بیاااااااااااااااااااااااااااااااااااااد من هم باشید
یه مثال بارز من خودم ماه رمضون اگه یه روز قرآن نمیخوندم
انگار یکی پس کلمو میزد میگفت : اوهوی کجا قرآن چی شد پس ؟؟؟ هااااا کووووو
حالا برو قرآن بخون
رفتم براتون دانلود قرآن بزارم مینویسه امکان درج .... بابا جمش کن این چیزا رو
فقط کافیست تو گاگول بنویسی دانلود قرآن خودش میاد برات
یاعلی
قرار بود در حد خودمان روی زمین خدایی کنیم !
یعنی اخلاق خدا را در خودمان متبلور کنیم.
چقدر عمل کردیم به قرارمان؟!
مگر ما «آری گویان» روز الست نیستیم؟!
چقدر بر عهدمان بودیم؟!
این مچ گیری ها، این عیب جویی ها، این تهمت ها
این غیبت ها، این قضاوت ها، این قساوت ها، این سوءظن ها و...
اینها قرارمان بود؟!
خداوند اما اینگونه که ما با خیلی ها تا میکنیم با ما تا نمی کند
چشم میپوشد ...
چشم بپوشیم ...
