لب های من عسل شده از گفتن حسین
آقا چقدر نام شما مزه می دهد!
بعد از دوروز راه ... عمود 1100
رفتن به عشق کرب و بلا مزه می دهد
خوابیده استجابت حق زیر قبه ات
تنها به زیر قبه دعا مزه می دهد
چایی ِ تا کمر شکر ِ قهوه های تلخ ...
در این مسیر تاول پا مزه می دهد
پای مجالس تو عرق ریختم ولی
خسته نباشی ات به گدا مزه می دهد...
هر چه در توان داشتم انجام دادم،
هر چه توانستم کردم،
اما افسوس که نتوانستم اجازه نامه ام را از تو بگیرم.
افسوس و صد افسوس که از قافله عشق جامانده ایم.
امضاء: یک جامانده که آتش در دلش لهیب می کشد
ماهارو راه نمیدن دعا کنید که اینبار راه بدن
