تقسیم بیت المال
آن روز که امیرالمؤمنین علیه السلام در جنگ جمل بر دشمن خویش پیروز گردید با گروهی از یاران مهاجر و انصار خود وارد بیت المال بصره شد و در کنار درهمها و دینارها ایستاد و زمانی به آنها خیزه شد و آنگاه سکّههای طلا و نقره را چنین مخاطب ساخت:
«ای درهمهای سفید! و ای دیناهای زرد! غیر مرا مغرور کنید.»
و پس از چند لحظه دیگر که نگاهش را ادامه داد، به همراهان خود فرمود:
اینها را بین اصحاب من و کسانی که با من هستند پانصد تا پانصد تا، قسمت کنید، چون دستور را اجراء کردند کاملاً درست بود و یک درهم کم نیامد،
در آن روز تعداد مردان دوازده هزار نفر بود.
در کتاب «مناقب» آمده، که حضرت علی علیه السلام در ابتدای خلافتش در مدینه به منبر رفت و به یاران و شیعیان خود فرمود:
میان صفها گردش کنید و به مردم بگویید آیا کسی از خلافت من ناراضی است؟
در این هنگام فریاد مردم بلند شد همگی به یک صدا گفتند:
«خدایا! ما از پیامبرت و پسر عمّش راضی و خشنود هستیم و فرمانشان را به جان و دل میپذیریم.»
آنگاه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به عمّار فرمود:
ای عمار برخیز! و در بیت المال برو و به هر نفر سه دینار بده و برای خود نیز سه دینار بیاور.
عمّار با ابوالهیثم و گروهی دیگر از مسلمانان به طرف بیت المال رفته و حضرت نیز از منبر پایین آمد و رهسپار مسجد قبا گردید و در آنجا به نماز و نیایش و دعا مشغول شد.
عمّار با همراهانش وارد بیت المال شده سیصد هزار دینار در آن یافتند و تعداد مردم را نیز صدهزار نفر. (هر نفری سه دینار.)
در این هنگام عمّار به حاضران رو کرده و گفت:
به خدا سوگند کسی نه از تعداد مردم مدینه و نه از مقدار دینارها به امام اطّلاع داده است، و این خود نشانه و آیتی است که حقانیت او را اثبات نموده بر شما واجب است که مطیع و فرمانبردار او باشید.
از آن میان طلحه و زبیر و عقیل از گرفتن دینارها امتناع ورزیدند.
